Cory Aquino; from a Marcos loyalist point of view.

Una sa lahat, nakikiisa po ako sa buong Pilipinas na nagluluksa sa pagpanaw ng ating dating Pangulong Cory Aquino.

I was literally raised a Marcos loyalist. Ipinanganak ako at nagkaisip nuong kasagsagan ng martial law. Namulat ako sa paniniwalang si Marcos ang siyang bayani. Lahat ng nakikita at naririnig ko nuong mga panahong iyon ay puro papuri kay Marcos, at pagbabatikos naman sa oposisyon. I was one of those who hated the color yellow and any personality who's associated with it.

Masisisi nyo ba ako?

Matindi at mainit ang usaping pulitika noong panahong iyon. Sa aking murang isipan, tumatak sa utak ko ang lahat ng naririnig ko sa mga umpukan at lalo na sa isinisigaw ng broadcaster mula sa aming lumang transistor radio. Si Marcos daw ay pilit pinapatalsik, kinukutya at inaapi kasama ng kanyang buong pamilya. Lumabas ang ibat-ibang pangalan, mga dating kaalyadong tumalikod at naging traidor, at ang babaeng naging dahilan ng kanyang tuluyang pagkakaalis sa pwesto.

Nagluksa at bumuhus ang luha sa buong Ilokandia noon sa balitang pumanaw na si Marcos. Nakita ko ang kalungkutan hindi lang sa mga magulang ko, sa mga kapitbahay, buong bayan. Kami ang inapi!

Perhaps, I was too young to understand.

Years have passed and I remained a believer of Marcos' legacy. On the other hand, I never really paid attention to the other side of the story. Sa isip ko, kami pa rin ang inapi.

I've seen photos of the EDSA revolution. Watched the videos, read the stories. But I never really learned to respect the brave woman who was behind all these. I failed to educate myself.

Up until her death.

Nuong unang nilunsad ng Reyna na sinundan nang buong Barrio at nang buong Pilipinas ang "tie a yellow ribbon for Cory Aquino, napaisip ako. Ninetynine percent of the time, suportado ko ang mga krusada sa baryo pero ngayon bilang isang loyalista ni Marcos, ayokong magbalatkayo. Walang yellow ribbon sa blog ko.

Hindi ko alam kung tama ba o mali, kung huli na ba ang lahat na magawa kung respetuhin si Pangulong Cory Aquino ngayon na wala na siya. Ang kanyang pagkamatay ang nagmulat saken sa katotohanan, sa sinasabing tunay na diwa ng demokrasia. Ang kanyang pagkamatay ang dahilan upang kilalanin ko ang kanyang katapangan, mga nagawa at naging kontribusiyon sa ating bayan. Mali ba na maisip ko lang ang mga ito ngayong pumanaw na siya?

Kung nakikita ko ngayon ang kanyang mukha sa dyaryo, sa TV, sa internet, parang bulang naglaho ang galit ko na namuo simula sa aking pagkabata. Ang nakikita ko ngayon ay isang babae, asawa, at ina, na nagsakripisyo hindi lamang sa kanyang pamilya kundi sa buong bansa.

I will remain a Marcos loyalist, but this I have to say; Tita Cory's death made me realize how I got blinded by false stories instilled in me before. I shall forever look up to her as a very courageous woman, a fighter for freedom, a leader, and most importantly, a religious, prayerful and loving mother.

Maraming salamat po, Pangulong Cory...